Wiersze

W ciemnym borze o poranku, truchtał dzik do swej samury, rozmarzony po śniadanku, nadział się na łowcy rury. Morał z tego ten wynika, jak u człeka, tak u dzika, świat przesłania im kobitka.

Kopę lat minęło w Kole, rodzin całe pokolenia, wyruszają na łów w pole, gdzie las wciąż kolory zmienia. Cudne nasze są łowiska, zwierza pełne nasze bory. Radość z serca wręcz wytryska, zwierz emocji budzi poryw. Nemrod siedząc na ambonie, przywołuje lat wspomnienia, marząc o łowieckim „Złomie”, myśli – … „ jak ten świat się zmienia?”… … Czytaj więcej

Tęskno w lesie rogi grały, puszczy i Bogu na chwałę. Gdy ksiądz proboszcz mszę odprawiał, wiatr w gałęziach się zabawiał. Łowców w lesie cały tłum, buki leśny tworzą „tum”. Rogi znów się rozśpiewały, leśny modli się świat cały. Wszystkie głowy pochylone, nawet drzewa rozmodlone. Święty Hubert uśmiechnięty, patrzy na łowców przejętych. Co przed swoim polowaniem, … Czytaj więcej